27 Nisan 2013 Cumartesi

Beyni Yanmışlar

Asıl acı olan yalnızlığın kendisi değildir. Bir oda dolusu insanın içinde yalnız hissetmektir. Benim de durumum bundan pek farklı değil.
Benim bir arkadaşım var, her şeyi beraber yaptığımız. Hani ruh ikizliği ve telepatik ikizlik gibi tabirler vardır ya, o benim için bunların her ikisi. 9 yıldır arkadaşız ama sadece 3 yıldır birbirimizin en yakınıyız. Bu süre içerisinde birbirimize o kadar bağlandık ki artık "Eğer o erkek olsaydı kesinlikle onunla evlenirdim" diye düşünmeye başladım. İki sene boyunca aynı dersanedeydik ve o kadar güzel bir ilişkimiz vardı ki herkes kıskanırdı. Hocalar bile bir türlü çenemiz kapanmamasına rağmen bizi ayırmaya kıyamazdı, hani o derece. Aynı okuldaydık ama arkadaş çevremiz ve sınıflarımız farklıydı, bu yüzden beraber takılmazdık ama birbirimizi dünya üzerindeki herkesten daha çok sevdiğimizi de bilirdik. Lisede aynı okulda, aynı sınıfta olucaz derdik.
Ne malmışız.
Ben okuduğum okula devam ettim, o ise farklı bir okula gitti. Şu an o mutsuz, ben mutsuzum. Birbirimizi yanımızda istiyoruz. Kendilerini birbirlerine bu kadar ait hisseden iki insan anca ayda yılda bir görüşebilecek duruma gelince ister istemez kafayı yiyiyorlar.
Başlarda umursamıyordum, bu kadar batmıyordu. Sonra takıldığım insanlarla mutsuz olduğumu farkettim ve başka arkadaşlar edindim. Şu an onlarla mutluyum, gerçekten mutluyum.
Hiçbir şeyden memnun olmayan bir insan imajı çizmek istemiyorum ama bir insana bir kere bağlandınız mı, yanında özgür hissettiğinizi sandıklarınızın yanında aslında yalnız hissediyorsunuz. 

Çünkü kimse onun gibi değil. 
Çünkü ben başka hiç kimseyi düşündüğümde bu kadar huzurlu hissetmiyorum.
Çünkü hiçbir arkadaşımı diğer arkadaşlarından bu kadar çok kıskanmıyorum.
Çünkü başka kimseye "O benim en değerlim." diyemiyorum.
Çünkü ben başka kimsenin yanında, onun yanında olduğum kadar kendim olamıyorum.

1 yorum:

  1. aynen benimde iki arkadaşım var böyle hissettiğim.
    şimdi farklı okullardayız ama yine de biz onlarla sizden daha sık görüşebiliyoruz.
    üniversiteye geçince napıcaz bilmiyorum, farklı üniversitelerde olucaz ve onlar taşınıcak yani yazında görüşemicez şimdiden üzülüyorum.
    o yüzden seni anlayabiliyorum ve boşver diyemiyorum :(

    YanıtlaSil